Πέντε μήνες μετά, ο ελληνικός λαός μετρά μια μεγάλη ήττα και το ελληνικό πολιτικό σύστημα μια μεγάλη νίκη: Ο πρώτος θα πληρώσει τρίτο μνημόνιο. Το δεύτερο επέζησε με “συμπόρευση” και 17 διαρροές…

 

Δε θα μείνει, πλέον, τίποτα όρθιο, από αυτά που γνωρίζουμε αυτήν τη στιγμή. Η κυβέρνηση δεν συγκέντρωσε 151 κυβερνητικές ψήφους (υπήρξαν 2 κατά, 8 παρών και 7 απουσίες από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ), κάτι που σημαίνει ότι κι αυτή πρέπει να αλλάξει. Η αντιπολίτευση έδωσε συγκατάθεση, κάτι που όλοι καταλαβαίνουν ότι έπρεπε να είχε πράξει εδώ και καιρό… 

Για την ιστορία: Ναι στην πρόταση της κυβέρνησης είπαν η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.

Καταψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής (απουσίασαν οι Γιώργος Γερμενής και Γιώργος Γαλέος).

Συνολικά ναι ψήφισαν 251 βουλευτές, όχι 32 και παρών 8, ενώ απουσίασαν 9 βουλευτές.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν η Ιωάννα Γαϊτάνη και Ελένη Ψαρρέα (που προέρχονται από την ΔΕΑ) και δήλωσαν παρών 8 βουλευτές: Ζωή Κωνσταντοπούλου (πρόεδρος Βουλής), Παναγιώτης Λαφαζάνης, Δημήτρης Στρατούλης, Αγλαΐα Κυρίτση, Γιάννης Σταθάς, Θανάσης Σκούμας, Κώστας Λαπαβίτσας, Στάθης Λεουτσάκος.

Απείχαν ακόμη 7 βουλευτές: Γιάνης Βαρουφάκης (με επιστολή του δήλωσε ότι θα ψήφιζε ναι, αλλά η ψήφος του δεν προσμετράται), Ελένη Αυλωνίτου, Ραχήλ Μακρή και οι (προερχόμενοι από την ΚΟΕ) Δημήτρης Κοδέλας, Ελένη Σωτηρίου, Βασίλης Χατζηλάμπρου και Βασίλης Κυριακάκης, οι οποίοι σε δήλωσή τους αναφέρουν ότι η απουσία τους "εκφράζει την αντίθεσή μας στη διαδικασία που ακολουθήθηκε και κυρίως δηλώνει με τον πιο σαφή τρόπο την ανάγκη για μια συνολική αλλαγή πορείας".

Μεταξύ μας, αυτό που κατάφεραν χθες ήταν… μια τρύπα στο νερό. Κινδυνεύουν να απομονωθούν, αφού, πλέον, ο πρωθυπουργός πρέπει να ξεκαθαρίσει τι θα κάνει με όλους αυτούς. Η απομάκρυνσή τους φαίνεται πως είναι μονόδρομος. Το μέλλον τους, σε αυτήν την περίπτωση, προκαθορισμένο: Στην άκρη… Αυτή θα είναι μία αλλαγή.

Φυσικά, μπορεί να αποτελέσουν πυρήνα, για ακριβώς το αντίθετο. Να συγκεντρώσουν όλους αυτούς που θα ήθελαν να πουν “όχι” και δεν είπαν. Επειδή, ακριβώς, δεν τελειώσαμε χθες βράδυ, αλλά μόλις αρχίσαμε, ριψοκινδυνεύουμε μια πρόβλεψη: Κανείς τους δε θα παραδώσει την έδρα του. Αντιλαμβάνονται πως, κάτι τέτοιο, θα είναι το πολιτικό τους τέλος. Θα μείνουν βαστάζοι πανό στις πορείες. Αλλά κι έτσι ακόμη, αυτή θα είναι άλλη μία αλλαγή.

Κι αν αυτές μπορεί να είναι οι αλλαγές της μιας πλευράς, αλλαγές έρχονται και από την άλλη. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, φοβούμενοι ακριβώς τις αλλαγές αυτές, μπροστά στο ενδεχόμενο να βγουν από το κάδρο, εποίησαν την ανάγκη φιλοτιμία και είπαν “ναι”… Είτε παραμείνουν ενεργοί –αφομοιούμενοι- είτε, σιγά – σιγά, εξατμιστούν, το μέλλον τους αλλάζει. Δε θα είναι, ξανά, το ίδιο.

Στη Νέα Δημοκρατία οι αλλαγές έχουν, ήδη, αρχίσει. Προσπαθώντας να αποδείξει ότι βάζει την πατρίδα πάνω από την κομματική παρτίδα, συμπορεύτηκε. Αναζητά τρόπους να εκφράσει την Κεντροδεξιά. Στην περίπτωση συμφωνίας θα έχει το χρόνο που χρειάζεται για να το κάνει. Μόνος δρόμος να ξανασυναντηθεί με τη βάση της. Να απομακρύνει τα τζάκια που τη δημιούργησαν και τη συντηρούν και να εκφράσει τον αστό. Αυτή κι αν θα ΄ναι αλλαγή…

Αλλαγές και στο ΠΑΣΟΚ, που, επίσης, έχουν αρχίσει. Το ιδεολογικό του υπόβαθρο δείχνει δυνατό. Η εμπειρία του, από τις δεκαετίες διακυβέρνησης, τεράστια. Αναζητεί –κι αυτό- νέα στελέχη. Η Φώφη Γεννηματά είναι καλή ενδιάμεση λύση. Δεν μπορεί, όμως, να εξασφαλίσει το μέλλον της παράταξης. Έρχονται –κι εδώ- αλλαγές.

Αλλαγές χρειάζεται και το ΚΚΕ. Έχει μια χρυσή ευκαιρία να εκφράσει το αντιευρωπαϊκό μέτωπο. Πρέπει, όμως, να προσεγγίσει “τις πλατιές λαϊκές μάζες”. Διότι μπορεί να λέει πως εργάζεται γι αυτό και είναι το μόνο κόμμα που τις εκφράζει, αλλά αυτό δε γίνεται με τις προσεγγίσεις των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60. Εδώ, πάντως, δεν μπορούμε να πούμε πως, τελικά, θα έχουμε αλλαγές…

Αλλαγή στάσης προβλέπεται και για τη Χρυσή Αυγή. Βλέπει κι αυτή την ίδια ευκαιρία. Να συσπειρώσει γύρω της αντιευρωπαϊκές τάσεις. Να είστε σίγουροι ότι θα το κάνει…

*Ο τίτλος από στίχο του Διονύση Σαββόπουλου, από το τραγούδι του 1969, “Είδα την Άννα Κάποτε”…

Όλο το τετράστιχο:

Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα
κανείς θα πλανηθούμε μοναχοί
θάλασσες πόλεις έρημοι σταθμοί.
Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή
τι να καταλάβουμε οι φτωχοί.