Χθες, στην κάλπη πήγε ένας στους δύο. Οι μισοί επέλεξαν, είτε με βαριά καρδιά, όπως αρκετοί έσπευσαν να παραδεχτούν με αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είτε σίγουροι πως η επιλογή τους φέρνει καλύτερη μέρα.

 

Οι άλλοι μισοί, όμως; Αυτοί που γύρισαν την πλάτη στο υπάρχον πολιτικό σύστημα; Και μη νομίζετε ότι είναι “νέοι, που βαρέθηκαν”, όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πουν. Όχι! Σε αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν χθες υπάρχουν κάθε είδους άνθρωποι: Και νέοι, φυσικά, που δεν βλέπουν κάτι να τους πείσει για το μέλλον τους και άνθρωποι που είχαν αρχίσει μια δουλειά αλλά την είδαν να καταρρέει –κι όχι εξαιτίας τους- και ηλικιωμένοι που είδαν τη σύνταξή τους να εξανεμίζεται…

Η αδιαφορία όλων αυτών για τις εκλογές –καιρός είναι να το παραδεχτούμε- πηγάζει από κάτι κοινό: Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει σύστημα, ή άνθρωπος, που θα φέρει τη χώρα και τους ανθρώπους της στην επιφάνεια, από τον πάτο στον οποίο βρίσκονται αυτήν τη στιγμή.

Το κακό είναι ότι όλοι αυτοί θα πίστευαν διαφορετικές λύσεις –αν υπήρχαν- και δε θα συστρατεύονταν σε έναν πολιτικό φορέα. Έτσι, είναι σχεδόν αδύνατο να αναγνωσθεί το μήνυμα που εκπέμπουν. Γιατί λαμβάνεις την άρνησή τους, δε λαμβάνεις, όμως, ούτε τις προτάσεις τους, ούτε τις προθέσεις τους. Και, φυσικά, όλοι αυτοί δεν έγιναν, ξαφνικά, μηδενιστές…

Την ίδια στιγμή, κάποια κόμματα πανηγυρίζουν: Ο ΣΥΡΙΖΑ ,επειδή πήρε την εξουσία με 250.000 λιγότερους ανθρώπους να τον πιστεύουν. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, επειδή θα συνεχίσουν να ζεσταίνουν τις καρέκλες τους, με 100.000 λιγότερους ψηφοφόρους. Οι ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡίτες, επειδή οι μεν πρώτοι σταμάτησαν την κατρακύλα (ούτε σκέψη να συγκρίνουμε το ΠΑΣΟΚ της Φώβης με τα ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, του Σημίτη ή, ακόμη και του Γιωργάκη) και οι δεύτεροι βρήκαν πολιτική στέγη εντός Βουλής.

Την ίδια στιγμή, ο Παναγιώτης Καμμένος έσπευδε να ανέβει στη σκηνή μαζί με τον –αδιαμφισβήτητο- πρωταγωνιστή, για να κόψει το βήχα όποιων τυχόν θα ήθελαν να πάρουν μέρος στο θίασο. Ενώ νωρίτερα, ο Φώτης Κουβέλης, φρόντιζε να πιάσει στασίδι στον ΣΥΡΙΖΑ που έδειχνε ότι θα κατάπινε τους Λαφαζάνηδες και θα ήταν, πάλι, κυβέρνηση.

Ε, αυτά βλέπουν όσοι διάλεξαν, χθες, την Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης, τα καφέ και τα τσιπουράδικα στα Λαδάδικα, και δε λένε να ξεκολλήσουν από τις καρέκλες, ή από τη βόλτα στο πλακόστρωτο…

Α, βλέπουν και κάτι ακόμα: Τη Νέα Δημοκρατία να επιμένει στα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες θέσεις, μακριά από τη βάση της. Μπορεί η Ντόρα Μπακογιάννη να δηλώνει ότι δεν υπάρχει θέμα ηγεσίας, όμως ίσως όλοι μαζί, έξω από τη Ρηγίλλης, θα έπρεπε να παραδεχτούν ότι υπάρχει θέμα ιδεολογίας.

Δ.Ι.Ασ.

Στη φωτογραφία τα Λαδάδικα χθες, την ώρα της ψηφοφορίας. Τα τραπεζάκια γεμάτα. Δεν άδειασαν ούτε την ώρα που η τηλεόραση μετέδιδε τα αποτελέσματα. Ήττα των δημοσκόπων, του πολιτικού συστήματος, αλλά και των ΜΜΕ…