Γράφει η Σύνθια Σάπικα,
Υπ. Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης Νέας Δημοκρατίας

Το πολιτισμικό επίπεδο μιας χώρας έχει συνδεθεί με διάφορους αναπάντεχους δείκτες. Όλοι, για παράδειγμα, έχουμε κατά καιρούς ακούσει ότι «για να καταλάβεις πόσο πολιτισμένο είναι ένα κράτος, πρέπει να δεις πως φέρεται στους ανθρώπους που βρίσκονται στις φυλακές του» ή
ότι «το πόσο πολιτισμένη είναι μια χώρα φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο εκείνη αντιμετωπίζει τους ναρκομανείς της». Θα προσθέσω, λοιπόν, με τη σειρά μου, το εξής: «Για να διαπιστώσεις πόσο πολιτισμένο είναι ένα κράτος, πρέπει να δεις πως αντιμετωπίζει τους ποδηλάτες του».
Εάν κανείς επισκεφτεί τις πιο ανεπτυγμένες πόλεις του κόσμου, θα διαπιστώσει ότι τα ποδήλατα είναι παντού. Κάθε πρωί στις Βρυξέλλες εκατοντάδες άνθρωποι πηγαίνουν στη δουλειά τους ποδηλατώντας∙ άλλοι με τα ρούχα τις δουλειάς τους στον σάκο τους, άλλοι ήδη φορώντας κοστούμια, γραβάτες, φούστες και γόβες επάνω στο ποδήλατο. Στο Άμστερνταμ δεν υπάρχει τίποτα το ασυνήθιστο στο θέαμα μιας μάνας – ή και ενός πατέρα φυσικά – να πηγαίνει τα παιδιά της/του με το ποδήλατο στον παιδικό σταθμό. Το ίδιο στην Ουτρέχτη, στο Στρασβούργο, στο Βερολίνο και σε αμέτρητες άλλες πόλεις ανά τον κόσμο. Στην Κοπεγχάγη, ακόμα και όταν χιονίζει, η πόλη είναι γεμάτη με ποδηλάτες. Τα ποδήλατα είναι φθηνά, βολικά, οικολογικά, ασφαλή και – δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε – φίλοι της υγείας μας.
Στην Ελλάδα τι συμβαίνει; Οι ποδηλατόδρομοι είναι ελάχιστοι. Και αυτοί οι ελάχιστοι που υπάρχουν, χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τους οδηγούς ως θέσεις παράνομης στάθμευσης∙ δεν τους σέβεται, ούτε και τους σεβάστηκε ποτέ κανείς, σε βαθμό τόσο έντονο, ώστε να έχουμε πλέον συνηθίσει εντελώς να τους βλέπουμε κατειλημμένους από αυτοκίνητα και μηχανάκια. Προκαλεί άραγε σε κανέναν ιδιαίτερη εντύπωση – ή και την αναμενόμενη οργή, θα προσέθετα – το θέαμα του αυτοκινήτου που μπλοκάρει τον ποδηλατόδρομο; Η απάντηση είναι όχι. Διότι αυτή είναι, εδώ και πολύ καιρό, η καθημερινότητά μας∙ όπως με το τσιγάρο στους κλειστούς χώρους, όπως με τις παρανόμως κατειλημμένες θέσεις αναπήρων, όπως συμβαίνει γενικά με κάθε άλλη παράνομη κατάσταση που θριαμβεύει στη χώρα μας, την έχουμε δυστυχώς αποδεχτεί.
Στις πόλεις που έχουν προοδεύσει, εκεί όπου οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι και ήρεμοι, τα ποδήλατα είναι παντού. Είναι καιρός να γίνει το ίδιο και εδώ. Είναι ξεκάθαρα ζήτημα πολιτικής βούλησης.