Ο Τάσος Γκουζκούνης είναι ενας επιτυχημένος επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη την οποία και λατρεύει. Πρώην διεθνής μπασκετμπολίστας, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αγαπημένη του Θεσσαλονίκη και τα οποία είναι πολλά. Αυτός είναι και ο λόγος, που θέλοντας να προφέρει για το καλό της πόλης για το αύριο της πόλης συ στρατεύτηκε στο πλευρό του Σπυρου Πέγκα, και είναι υποψήφιος στις επερχόμενες αυτοδιοίκητες εκλογές με τον συνδυασμό «Θεσσαλονίκη για ολους». Το press365 του έθεσε κάποιες ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με την απόφαση του να σταθεί στο πλευρό του Σπύρου Πέγκα, αλλά και το όραμά του για το αύριο της Θεσσαλονίκης. Την συζήτηση που είχαμε μαζί του παραθέτουμε αυτούσια.

Tάσο τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποφασίσεις να ασχοληθείς με τα κοινά;

Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που μου δίνετε την ευκαιρία να ακουστώ, να πω δυο λόγια για την αγαπημένη μας πόλη που κατά γενική ομολογία...δεν περνάει και τις καλύτερες της μέρες.
Δεν θα κάνω σημαία μου την γκρίνια, ούτε πρόκειται να ασχοληθώ με το τι έγινε και κυρίως τι δεν έγινε από την  απερχόμενη Δημοτική Αρχή. Αρκετά έχει υποφέρει η Θεσσαλονίκη μας από πολιτικαντισμούς και στείρες αντιπαραθέσεις. Οι δημότες της πόλης μας έχουμε εξαντληθεί να παλεύουμε σε καθημερινή βάση για τα αυτονόητα, κι εμείς μ’ αυτή την έγνοια έχουμε σκοπό να πορευτούμε. Έχουμε ένα πραγματικά πολυσυλλεκτικό ψηφοδέλτιο, με ανθρώπους δουλευταράδες, ενεργούς, κι ανήσυχους, με ανθρώπους που ξέρουν τα προβλήματα κι έχουν να προτείνουν και να υλοποιήσουν ρεαλιστικές και σοβαρές λύσεις.

Γιατί με τον Σπύρο Πέγκα και την Θεσσαλονίκη για όλους?

Αν έπρεπε να συμπυκνώσω τον κεντρικό μας στόχο σε λίγες λέξεις, θα έλεγα ότι φέρνουμε μια αλλαγή στο μοντέλο λήψης αποφάσεων και διοίκησης, κι αυτό προσωπικά μου το απέδειξε στην πράξη ο Σπύρος Πέγκας. Δεν είμαστε ο συνδυασμός του «αποφασίζουμε και διατάζουμε» ούτε βλέπουμε τον Δήμο σαν εφαλτήριο για βουλευτικά έδρανα.
Είμαστε άνθρωποι που πονάμε πολύ τον τόπο μας, δουλεύουμε και ζούμε μέσα σ΄αυτόν, κοιτάζουμε προσεκτικά γύρω μας κι ακούμε πολύ τους συμπολίτες μας, και τους θέλουμε κοντά μας να συνδιαμορφώνουν προτεραιότητες και δράσεις. Καλά και άγια τα «οι πόρτες μας είναι πάντα ανοιχτές», αλλά για να φέρεις κοντά σου τον δημότη πρέπει πρώτα εσύ να τον πλησιάσεις, προσωπικά, ταπεινά, κι ανθρώπινα.

Θεσσαλονίκη, πράσινη πόλη! Είναι αυτός ο στόχος σας?

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ότι για να διασφαλίζεται στον ελάχιστο αποδεκτό βαθμό η υγεία και η ευεξία των κατοίκων στα αστικά κέντρα, πρέπει σε κάθε κάτοικο να αναλογούν 9 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου. Στη Θεσσαλονίκη ξέρετε ποια είναι η αναλογία; 2,14 τ.μ. ανά κάτοικο! Και προσέξτε: σ’ αυτή την αναλογία συνυπολογίζεται ως πράσινο και το Σέιχ Σου, το οποίο στην πράξη έχει υποβαθμιστεί απολύτως κι έχει καταντήσει μη επισκέψιμο για το 99% των δημοτών. Άρα, η πραγματική κατάσταση είναι πολύ χειρότερη σε σχέση με τα ήδη ντροπιαστικά επίσημα στατιστικά.

Εμείς δεσμευόμαστε ότι δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια να βλέπουμε την υγεία τη δική μας και των παιδιών μας να καταστρέφεται επειδή έτσι θέλουν κάποιοι. Στον δικό μας νέο ρυμοτομικό σχεδιασμό βάζουμε στοπ στην αύξηση της δόμησης και μιλάμε μόνο για τις απολύτως αναγκαίες αντικαταστάσεις στο υπάρχον δυναμικό. Θα μου πείτε «ναι, αλλά ο κόσμος έχει στεγαστικές ανάγκες», και θα έχετε δίκιο. Θα σας πω με τη σειρά μου, πάντως, ότι τη στεγαστική ανάγκη δεν την καλύπτει μόνο η διαρκής, αλόγιστη, και ανθυγιεινή δόμηση. Την καλύπτουν και τα ήδη διαθέσιμα ακίνητα. Κι εκεί έρχεται και η πρότασή μας για ένα δικαιότερο σύστημα βραχυχρόνιων μισθώσεων, για ένα fairbnb όπως το λέμε. Για να το κάνω και πιο απλό: οι πόλεις αναπτύσσονται κι ανθίζουν όταν αγκαλιάζουν και στηρίζουν τους κατοίκους τους, όχι όταν τους βάζουν στο περιθώριο για χάρη του επισκέπτη. Σημαντικός για τη Θεσσαλονίκη ο τουρίστας, σημαντικότερος όμως ο δημότης.

Σημαντικό, επίσης, να παγώσουμε κάθε ενέργεια για την υπερυψωμένη λεωφόρο, το λεγόμενο flyover. Ακόμη δεν έχει παραδοθεί το Μετρό, ακόμη δεν έχουμε αποτιμήσει την ανακούφιση που θα φέρει στο κυκλοφοριακό και στους ρύπους, και πάμε να καταστρέψουμε χιλιάδες δέντρα και να ξοδέψουμε 500 εκατομμύρια Ευρώ για ένα έργο που πιθανώς δεν θα χρειαζόμαστε σε λίγους μήνες; Με 500 εκατομμύρια ξέρετε τι προβλήματα λύνουμε για τη Θεσσαλονίκη; Αναβαθμίζουμε τόσα και τόσα δημόσια κτήρια και τα παραδίδουμε στους πολίτες μας για τις ποικίλες ανάγκες τους, βάζουμε φωτοβολταϊκά σε στέγες και στο δίκτυο  ηλεκτροφωτισμού της πόλης και πετυχαίνουμε πλήρη ενεργειακή αυτονομία, αναβαθμίζουμε το περιβάλλον και εξοικονομούμε πόρους για να χρηματοδοτήσουμε καινούργια έργα χωρίς να επιβαρύνουμε τους δημότες μας, ενισχύουμε τις δημοτικές υπηρεσίες αποκομιδής απορριμμάτων, υπογειοποιούμε τους κάδους, φτιάχνουμε κοινωνικά παντοπωλεία, παιδικούς σταθμούς και σχολεία, στήνουμε δημοτικά ιατρεία σε κάθε δημοτική κοινότητα και κεντρικό πολυϊατρείο με δωρεάν παροχές, ανακαινίζουμε τους υπάρχοντες και δημιουργούμε νέους χώρους άθλησης και ανοιχτής κοινωνικοποίησης. Για πείτε μου, αξίζει να τα θυσιάσουμε όλα αυτά κι άλλα τόσα για ένα έργο που στην τελική δεν ξέρουμε αν χρειαζόμαστε;

Τάσο, οι πληροφορίες μας λένε ότι ο αθλητισμός, ο πολιτισμός και η νεολαία της πόλης μας σε...χρειάζονται!

Α μάλιστα, να λοιπόν ένα μεγάλο θέμα της πιο στενής μου εξειδίκευσης. Υπηρέτησα τον αθλητισμό από μικρό παιδί και έγινα επαγγελματίας στο ανώτατο επίπεδο, υπήρξα διεθνής παίκτης του μπάσκετ, και είναι ένα κομμάτι που το γνωρίζω πολύ καλά γιατί το έζησα από τις αλάνες και τις αυλές των σχολείων μέχρι τα Ελληνικά και διεθνή γήπεδα. Ακούω γονείς δικαίως να διαμαρτύρονται για τα παιδιά τους που «κολλάνε» ώρες ατελείωτες σε κάθε λογής οθόνες, που δεν κοινωνικοποιούνται, που ζουν στον ψηφιακό τους κόσμο, που δεν αθλούνται, που δεν έρχονται σε επαφή με τη φύση. Και πάντα τους ρωτάω με πολλή αγάπη και κατανόηση: πού θα παίξουν τα παιδιά; Πού θα αθληθούν; Στα ασυντήρητα κλειδωμένα γηπεδάκια με τις σπασμένες μπασκέτες και τα αγριόχορτα να ξεπετάνε απ’ τις ρωγμές στα τσιμέντα; Στις εγκαταλελειμμένες παιδικές χαρές που έχουν γίνει υγειονομικές βόμβες με τα σκουριασμένα μεταλλικά παιχνίδια και τα αποτσίγαρα; Στις ανύπαρκτες αθλοπαιδιές και στα πάρκα και τις πλατείες που έχουν γίνει πυρήνες κάθε λογής εγκληματικότητας; Δεν φταίνε τα παιδιά που δεν υπάρχει χώρος να κινηθούν, να αθληθούν, να εκτονωθούν και να κοινωνικοποιηθούν. Τα παιδιά προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους, και δυστυχώς η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που δεν αγαπάει έμπρακτα τα παιδιά της.

Εμείς, λοιπόν, έχουμε εντάξει στην πρότασή μας τη δημιουργία πολυχώρων αναψυχής ειδικά σχεδιασμένων για παιδιά αλλά και για εφήβους 12-18 χρονών. Πάρκα με όργανα γυμναστικής, μπασκέτες, μικρά γήπεδα ποδοσφαίρου, φιλέ για βόλεϊ, καντίνες με υγιεινά σνακ, και παραδίπλα χώροι με χαμηλής έντασης μουσική, δωρεάν ασύρματο ίντερνετ, και δυνατότητα διοργάνωσης μικροεκδηλώσεων του Δήμου με δωρεάν συμμετοχή. Μιλάμε για  μόνιμη διοργάνωση ετήσιου βαλκανικού φεστιβάλ παιδιών και εφήβων, το 1ο Σ/Κ μετά τη λήξη του σχολικού έτους, και μάλιστα με τριπλό χαρακτήρα: αθλητικές διοργανώσεις, συναυλίες και happenings, και street food. Ένα τριήμερο γεμάτο αθλητισμό, αναψυχή, χαρούμενα πρόσωπα, και επαφή με τη διεθνή μας γειτονιά. Και βεβαίως, δράσεις κατά της αθλητικής βίας υπό την αιγίδα του Δήμου, σοβαρό διάλογο με τις ομάδες της πόλης, κοινές δεσμεύσεις και κοινές δράσεις μέσω φιλικών αγώνων και τουρνουά, αλλά και συμφιλιωτικές εκδηλώσεις με χορηγίες merch με τα logo των τριών μεγάλων ομάδων του Δήμου μας σε όλα τα γυμνάσια - λύκεια και ομιλίες από αθλητές, παράγοντες, αστυνομικούς, και ψυχολόγους.

Θεσσαλονίκη για όλους μας λοιπόν! Για να μπει η πόλη δυνατά στο παιχνίδι!