Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος*

Ποιοί κέρδισαν και ποιοί έχασαν στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές;
Σε πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος των εκλογών της δεύτερης Κυριακής όλα είναι ξεκάθαρα: Πρώτον , έχασαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Δεύτερον, φαίνεται ότι κέρδισαν οι τοπικές κοινωνίες.
Περίεργο, ίσως, το συμπέρασμα ως προς τη δεύτερη παράμετρο.  Πως είναι δυνατόν να κερδίζουν οι τοπικές κοινωνίες, αφού δεν συμμετέχουν;
Πράγματι, η αποχή κατέγραψε πρωτοφανή ποσοστά. 'Ηταν υψηλά στις 8 οκτωβρίου, αλλά ανέβηκε σε δυσθεώρητα ύψη, στις επαναληπτικές εκλογές, όπου διεξήχθησαν.
Είναι απογοήτευση να εκλέγεται δήμαρχος στην Αθήνα με 60.000 ψήφους, όταν οι εγγεγραμμένοι είναι περίπου 500.000 και ψήφισαν μόνον 114.000 δημότες.
Η ίδια απογοητευτική εικόνα και στη Θεσσαλονίκη: Ο κ. Αγγελούδης πήρε 50.000 ψήφους, σε ένα δήμο, όπου οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους είναι 250.000 ψηφοφόροι.
Ένα άλλο στοιχείο, που προκύπτει από τα επίσημα αποτελέσματα του υπουργείου Εσωτερικών, είναι ότι η αύξηση του ποσοστού της αποχής, από την πρώτη στη δεύτερη Κυριακή των εκλογών,  συμβάδισε με τη μείωση σε απόλυτους αριθμούς ψήφων, που εμφάνισαν όλοι, σχεδον, οι υποψήφιοι που υποστηρίχθηκαν επίσημα από τη Νέα Δημοκρατία. 
Ενδεικτικά, ο Κώστας Μπακογιάννης έλαβε τη δεύτερη Κυριακή, περίπου 7500 ψήφους λιγότερες από την πρώτη ενώ, ταυτόχρονα,  μειώθηκε και η συμμετοχή από το 32,5% στο 26% περίπου. 
Το ίδιο καταγράφηκε και στις περιφέρειες, όπου διενέργήθηκε η εκλογική διαδικασία για δεύτερη Κυριακή. Έτσι, στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ο Χρ. Μέτιος, πήρε σχεδόν 10.000 λιγότερες ψήφους από την πρώτη Κυριακή. Το ίδιο συνέβη και στη Δυτική Μακεδονία , όπου ο Γ. Κασαπίδης έλαβε κι αυτός, περίπου 10000 λιγότερες ψήφους. Στην περιφέρεια Βορείου Αιγαίου  ο Χ. Στεφανής πήρε 5.000 λιγότερες.
Στη Θεσσαλία ο Κώστας Αγοραστός πήρε 50.000 ψήφους λιγότερες απ΄όσες είχε πάρει μια εβδομάδα νωρίτερα, την ώρα που η συμμετοχή, στην πολύπαθη αυτή περιοχή, κατέγραφε θεαματική μείωση από το 58% στο 39%.
Τι οδήγησε στη μεγάλη αποχή; 
Τα πρόσωπα που άσκησαν πολιτική τα τελευταία χρόνια;
Η απογοήτευση των τοπικών κοινωνιών από την συνεχή υποσχεσιολογία και τη μηδαμινή έως και χαμηλή υλοποίηση των εξαγγελιών;
Η αναποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των θεομηνιών και των φυσικών καταστροφών;
Η σημαντική δαπάνη των μετακινούμενων ψηφοφόρων, που αλλού διαμένουν και αλλού ψηφίζουν; Μήπως είναι μια καλή ευκαιρία να εκσυχρονιστεί η εκλογική διαδικασία και να δοθεί η δυνατότητα - μέσω των νέων τεχνολογιών - να απλουστευθεί ;
Όλα αυτά τα - εύλογα- ερωτήματα δε μειώνουν την αξία της εκλογικής νίκης, που πέτυχαν συγκεκριμένα πρόσωπα στις περιφέρειες και στους δήμους. Ταυτόχρονα, όμως, δεν δικαιολογούν τους υπέρμετρους πανηγυρισμούς συγκεκριμένων πολιτικών χώρων. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι άλλαξε το πολιτικό σκηνικό της χώρας. 
Τρεις μήνες , σχεδόν, μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, η βασική πολιτική διαπίστωση είναι . με βάση τα αποτελέσματα στις περιφερειακές εκλογές , ότι η κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας είναι αδιαμφισβήτητη. 
Η επικράτηση των υποψηφίων της ενωμένης αντιπολίτευσης, τη δεύτερη Κυριακή σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη , κυρίως, αλλά και στην περιφέρεια της Θεσσαλίας, μπορεί να αλλάζει την εικόνα, σε επίπεδο εντυπώσεων, αλλά δεν αλλάζει την ουσία.Σαφέστατα, όμως, μαζί με την τεράστια αποχή, είναι ένα μήνυμα με μοναδικό αποδέκτη την κυβέρνηση.
Ο κρίσιμος χρόνος είναι το διάστημα που απομένει μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαΐου- Ιουνίου του 2024. Εκεί θα φανεί αν ο Κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ. το διάβασαν σωστά. 


*Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος