Ο Περαστικός ακούει και βλέπει, τελευταία, όλα αυτά τα ρεπορτάζ -ειδικά στα αθηναϊκά κανάλια- που μιλούν για ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις κινήσεις των μελών της Ομπρέλας, που άλλα έλεγε ο αρχηγός κι άλλα έπρατταν -και δήλωναν- αυτά...
Και, πράγματι, με αθωότητα, αναρωτιέται:
Αν αυτή η κίνηση των μελών της Ομπρέλας θεωρείται αμφισβήτηση του αρχηγού, γιατί δεν θεωρείται αμφισβήτηση αυτό που συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη με ορισμένα "γαλάζια" στελέχη;
Να τα κάνουμε μονόευρα; Υπάρχουν στελέχη (δεν μιλάω για οπαδούς ή ψηφοφόρους - αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να μαυρίσουν, να τιμωρήσουν, να αλλαξοπιστήσουν) που ευνοήθηκαν "τα μάλα" από τη Νέα Δημοκρατία. Πήραν θέσεις. Περιμένουν θέσεις. Στρέφονται, όμως, εναντίον της επιλογής του ίδιου τους του αρχηγού!
Γιατί, να μην ξεχνάμε, η επιλογή Ζέρβα είναι μια καθαρή επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τον επέλεξε, τον στήριξε με κάθε τρόπο και μέσον και ζήτησε από τα στελέχη του κόμματός του να τον στηρίξουν κι αυτά.
Και τι έγινε; Αρχικά αρκετοί πήγαν και συμπορεύτηκαν με τον "αντίπαλο". Στη συνέχεια, ο ένας μετά τον άλλον βγαίνουν και δηλώνουν στήριξη επίσης στον "αντίπαλο".
Έχουν ή δεν έχουν το δικαίωμα της προσωπικής άποψης πάνω στην επιλογή του αρχηγού; Γιατί, όποιος δικαιολογεί το δικαίωμα αυτό, δεν δικαιούται δια να ομιλεί (όπως έλεγε κι ο αείμνηστος Κουτσόγιωργας) για κρίση ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Με την προσωπική του άποψη και διαφωνία, δημιουργεί παρόμοιο κλίμα στο σπίτι του. Ή δεν είναι έτσι;
Κι όποιος βιαστεί να μιλήσει για τοπικές κοινωνίες και πολιτικές, ο Περαστικός θα του θυμήσει ότι ήταν η ΝΔ που έδωσε πολιτικά χαρακτηριστικά στη "μάχη" της Θεσσαλονίκης...

Γράφει ο Περαστικός