Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει της τρελής το μαλλί. Ο αρχηγός διαγραφεί μέσω mail από τις ΗΠΑ ενώ αυτοί που διαγράφονται αρνούνται να... διαγραφούν και παραμένουν, με το έτσι θέλω, στο κόμμα, λέγοντάς του "έλα από το άλλο μου το αυτί"...
Η κατάσταση δεν πάει άλλο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι λίγο πριν την οριστική διάλυση. Πίσω από την κατάσταση αυτή δεν κρύβεται κανένα σχέδιο εξωθεσμικών κέντρων, αλλά η πραγματική ιστορία του κόμματος.
Το ΚΚΕ εσωτερικού πριν από δεκαετίες, δεν είχα χάσει μόνον τον τίτλο του από το ΚΚΕ. Είχε χάσει τα συνθήματα του και έψαχνε να χαράξει μία νέα πολιτική. Μετά τη χούντα προσπαθούσε να γίνει ένα σύγχρονο -αρχικά κομμουνιστικό και στη συνέχεια- σοσιαλιστικό κόμμα.
Στη μεταπολίτευση είχε την ευτυχία στις τάξεις σου να βρίσκεται ένας χαρισματικός πολιτικός, μεγάλη μορφή της Αριστεράς, ο Λεωνίδας Κύρκος. Ήταν ο Κύρκος αυτός που έδωσε μία νέα ταυτότητα στο ΚΚΕ εσωτερικού. Απενοχοποίησε κάθε σκέψη για νέα ευρωπαϊκή πολιτική, θέτοντας τον εαυτό του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου στο μακρινό 1984.
Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει ένας αντίστοιχος Κύρκος. Ουσιαστικά έχει επανέλθει στο κόμμα η διαμάχη για το αν πρέπει να είναι πολύ, ή λίγο αριστερό.
Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά... Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αυτός που έδωσε όραμα και στο κόμμα και στη χώρα. Ιδιαίτερα έξυπνος και οξυδερκής έκανε αυτό που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε κάνει νωρίτερα. Έκλεψε ιδέες και συνθήματα. Ο Ανδρέας είχε κλέψει τα συνθήματα του ΚΚΕ ("ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο"). Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το ίδιο με το ΠΑΣΟΚ. Έκλεψε την πολιτική, ακόμη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε τη θέση της κεντροαριστεράς στο πολιτικό τόξο και στις... καρδιές των ψηφοφόρων.
Είχαν προηγηθεί κάποιες πολιτικές εξελίξεις που του άνοιξαν το δρόμο. Πρώτα η πολιτική αυτοκτονία του Γιώργου Παπανδρέου. Από το περίφημο "λεφτά υπάρχουν" φτάσαμε στο σημείο να παρακαλάμε τους δανειστές να κάνουν... λιγάκι υπομονή.
Η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα πέρασε στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά. Και από την ορμητικότητα των πρώτων ημερών με την απλόχερη στήριξη των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, περάσαμε στην εποχή του mail Χαρδούβελη.
Ο Σαμαράς "δραπέτευσε" και η ελπίδα πέρασε στην αριστερή πλευρά, κάτι που ο Αλέξης Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε. Μάζεψε όσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μπορούσε, έδωσε έναν πιο σοσιαλιστικό αέρα στο  κόμμα και ξεχύθηκε στην Ευρώπη έχοντας την αυταπάτη ότι εμείς θα βαράμε τους ζουρνάδες και οι Ευρωπαίοι θα χορεύουν και ότι η καγκελάριος της Γερμανίας θα πήγαινε πίσω.
Το go back δεν ήρθε ποτέ, η ελπίδα έφυγε ένα βράδυ μετά από ένα δημοψήφισμα και οι ψηφοφόροι στις επόμενες εκλογές τιμώρησαν τον Αλέξη Τσίπρα. Μαζί τιμώρησαν και τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν είχε καταφέρει ακόμη να βρει σοσιαλδημοκρατική περπατησιά και αυτό επειδή στο κόμμα υπήρχαν ακόμη στελέχη όπως ο Δρίτσας και ο Φίλης και όλοι αυτοί που δεν ξέρουμε αν έχουν διαγραφεί η δεν έχουν διαγραφεί.
Απλό είναι και το πώς βρέθηκε ο Κασσελάκης το κόμμα: Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το ΚΚΕ εσωτερικού που έγινε Συνασπισμός μετά ΣΥΡΙΖΑ και τώρα ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έκανε το ίδιο λάθος που είχαν κάνει παλιότερα το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία: Άνοιξε τις διαδικασίες εκλογής αρχηγού στους ψηφοφόρους. Κι αυτοί έκαναν ότι ακούνε καθημερινά από τα κανάλια: Επέλεξαν έναν νέο άνθρωπο.
Σε ένα κόμμα λοιπόν που θέλει να λέγεται δημοκρατικό ακολουθήθηκε μία δημοκρατική διαδικασία και επελέγη ένας αρχηγός. Αυτοί που ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον οδηγούν είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, θέλουν ένα άλλο κόμμα και ένα άλλο πρόσωπο. Φυσικά ούτε το κόμμα ούτε το πρόσωπο έχουν σχέση με το ΚΚΕ εσωτερικού -άντε καλά, με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ- και με έναν αρχηγό της Αριστεράς και της Προόδου.
Εξάλλου αυτή τη στιγμή το κόμμα είναι γεμάτο από ανθρώπους που στα νιάτα τους, στην εφηβεία τους, δεν είχαν καν τολμήσει να περπατήσουν σε γιορτή του Πολυτεχνείου με το μπλοκ του ΚΚΕ εσωτερικού, αλλά προτιμούσαν ποιο... πράσινα μπλοκ και άλλες νεολαίες.
Είναι φυσικό λοιπόν ο Φίλης, ο Δρίτσας κι όλοι αυτοί να βλέπουν το κόμμα να απομακρύνεται και από αυτούς και από τους αρχικούς του στόχους. Όλα αυτά οδηγούν σε θλίψη. Και τους ψηφοφόρους σε κατάθλιψη.
Επειδή όμως στην Ελλάδα έχουμε αναγάγει σε εθνικό σπορ τη δημιουργία θεωριών συνωμοσίας, όλοι βλέπουν κάτι ύποπτο πίσω από τον Κασσελάκη. Ούτε τους περνάει από το μυαλό πώς άλλος ένας νεαρός έφερε ελπίδα σε ένα κομμάτι ψηφοφόρων που δεν είναι κομμουνιστές. Και που βλέπουν την αριστερά εντελώς διαφορετικά.
Όχι ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι βολική για κάποιους τρίτους. Το αντίθετο μάλιστα. Όμως, κάποιος πρέπει να ξεμπλέξει όλο αυτό το χάλι γιατί σιγά-σιγά θα φτάσουμε στο σημείο οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να κ@λοβαράνε, όπως είπε χθες κι ο Κώστας Ζουράρις. 

Γράφει ο Περαστικός