Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος*

Στις περιφερειακές εκλογές του 2014 ήταν ...αντάρτης. Ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς, που ήταν και πρωθυπουργός, είχε δώσει το "χρίσμα" στον αείμνηστο- πια- Γιάννη Ιωαννίδη. Ο μικρός, μόνον στην ηλικία, Απόστολος δεν "συνεμορφώθη" προς  την κομματική γραμμή και είχε τραβήξει το δικό του δρόμο. 
Το πολιτικό του ένστικτο τον δικαίωσε. Σάρωσε. 
Έλαβε το 71% των ψήφων και έκανε όλη την Ελλάδα να θαυμάσει την επιτυχία του.
Από αντάρτης έγινε ...αφεντικό.
Από τότε, ο Τζιτζικώστας ταυτίστηκε με τη Μακεδονία. Το πολιτικό του διαμέτρημα ξεπέρασε εύκολα τα στενά γεωγραφικά όρια της περιφέρειάς του. Έτσι, με το έργο και το λόγο του, καταξιώθηκε στη συνείδηση των Νεοδημοκρατών, ως ένα από τα ηγετικά στελέχη. Ταυτόχρονα, οι πολιτικοί αντίπαλοι αναγνώρισαν την υπεροχή και τον αντιμετώπισαν με σεβασμό.
Στις εκλογές του 2019 έλαβε το 62% των ψήφων και προχθές, επανεκλέχθηκε με ποσοστό πάνω από το 60% των εκλογέων.
Οι αλλεπάλληλες εκλογικές επιτυχίες είναι φυσικό επακόλουθο της σχέσης εμπιστοσύνης που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στον κόσμο της Κεντρικής Μακεδονίας και στο γιο του αείμνηστου Γιώργου Τζιτζικώστα, του αρχοντάνθρωπου απ΄τη Βραχιά, που πρέπει να είναι περήφανος.
Στα εννιά χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας του ίσως έκανε ένα πολιτικό λάθος: Στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ. για την ανάδειξη προέδρου, πιθανόν να επέλεξε ...λάθος αντίπαλο. Επειδή, όμως, στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ο χρόνος θα δείξει το σωστό και το λάθος.
Προς το παρόν απολαμβάνει την επανεκλογή του, για τρίτη φορά.
Δύο λέξεις μπορούν να περιγράψουν την πραγματικότητα:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ 

*Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος